این روزها عرصه رسانه ها مملو از روحانیون و مبلغانیست که اندکی با سلف خود متفاوتند. اینها با چهره های خندان و ظاهری آراسته تر در معرض عموم ظاهر میشوند، و در پاسخ به هر سوالی عموما با لبخند از عشق و محبت صحبت می کنند. اینها فلسفه غالب احکام دین را عشق و دوست داشتن خدا میدانند. از بیان قسمت هایی از دین که شاید ظاهری خشن داشته باشد طفره می روند و خداوند را فقط به رأفت می شناسند. روش تبلیغی اینها بیشتر شبیه مبلغان تبشیری مسیحیت می ماند که خلأهای شریعت خویش را با محبت کردن و جنبه های عاطفی پر می کنند، و زشتی های شریعت کلیسا را پنهان می کنند. در حالی که دین اسلام جامع الاطراف است و برای تمام اموراتش براهین محکم دارد (که البته نیاز به علم هم دارد که شاید اینها ندارند). به نظر می رسد اینها بیشتر به فکر دکان خودشانند تا خدا.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر